Δισκία

Τα δισκία που στοχεύουν στη διόρθωση της υπεργλυκαιμίας παρεμβαίνουν σε διαφορετικές παθοφυσιολογικές διαταραχές του Διαβήτη με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης. Ειδικότερα:

• Τα διγουανίδια (metformin) και οι θειαζολιδινεδιόνες ή γλιταζόνες (pioglitasone, rosiglitasone) μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη.
•  Oι σουλφονυλουρίες (glimepiride, gliclazide, glivenclamide), οι μεγλιτινίδες ή γλινίδες (repaglinide, nateglinide) προάγουν την έκκριση ινσουλίνης.
• Οι αναστολείς του Di-Peptyl-Peptide-4 (DPP-4 inhibitors) (sitagliptin, vildagliptin, saxagliptin, linagliptin, anagliptin, teneligliptin, alogliptin, gemigliptin, dutogliptin) αναστέλλουν την έκκριση γλυκαγόνης, αυξάνουν την έκκριση της ινσουλίνης, μειώνουν την γαστρική κένωση και τελικά μειώνουν την κυκλοφορούσα γλυκόζη.
• Oι αναστολείς των α-γλυκοσιδασών (acarbose) επιβραδύνουν την απορρόφηση της γλυκόζης από το έντερο.
• Ο αναστολέας του υπο-τύπου 2 της αντλίας νατρίου-γλυκόζης πρωτεϊνών (Sodium Glucose Transport Protein 2 - SGLT2) (dapagliflozin) αναστέλλει την επαναρρόφηση γλυκόζης στους νεφρούς, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό την απέκκρισή της.

    Τα δισκία χορηγούνται με βάση τις ενδείξεις, τις αντενδείξεις, τις ανεπιθύμητες ενέργειες, τα συμπαρομαρτούντα νοσήματα και την βιολογική πορεία του Διαβήτη. Ο ακρογωνιαίος λίθος είναι η μετφορμίνη, με εξαίρεση τις περιπτώσεις μη καλής ανοχής και αντενδείξεων ^1,2.

Βιβλιογραφία

1. Κατευθυντήριες Οδηγίες Για τη Διαχείρηση του Διαβητικού Ασθενούς. 2η ed. Αθήνα: Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, 2013.

2. Standards of medical care in diabetes--2014. Diabetes Care 2014;37 Suppl 1:S14-80.