Σημείο έγχυσης

• Η ινσουλίνη μπορεί να εγχυθεί στον υποδόριο ιστό του άνω τριτημορίου του βραχίονα και της πρόσθιας και πλαγίων χωρών του μηρού, στους γλουτούς και την κοιλιακή χώρα, με εξαίρεση την περιοχή πέριξ του ομφαλού και σε ακτίνα 5 εκατοστών από αυτόν.
• Η ενδομυϊκή έγχυση δεν συνιστάται για τις συνήθεις ενέσεις. Η εναλλαγή των σημείων της ένεσης είναι σημαντική για την πρόληψη λιποϋπερτροφίας, λιποδυστροφίας ή ατροφίας του λιπώδους ιστού.
• Συστήνεται η συστηματική εναλλαγή των σημείων της ένεσης με καθορισμένο τρόπο και περιοδικότητα. Είναι προτιμητέα η εναλλαγή σταθερών περιοχών (λ.χ. στην κοιλιά) τις ίδιες ώρες της ημέρας, από την επιλογή διαφορετικής θέσης του σώματος, λόγω αλλαγής της ταχύτητας απορρόφησης της ινσουλίνης. Για παράδειγμα, κάθε πρωί στην κοιλιά και κάθε βράδυ στους γλουτούς.
• Η κοιλιακή χώρα έχει το γρηγορότερο ρυθμό απορρόφησης, ακολουθούμενη από τους βραχίονες, τους μηρούς και τους γλουτούς.
• Η άσκηση αυξάνει το ρυθμό της απορρόφησης από τις περιοχές της ένεσης, πιθανώς λόγω της αυξημένης ροής του αίματος στο δέρμα (ή και άλλων τοπικών δράσεων).
• Οι περιοχές λιποϋπερτροφίας συνήθως έχουν βραδύτερη απορρόφηση.
• Ο ρυθμός απορρόφησης διαφέρει επίσης μεταξύ υποδόριων και ενδομυϊκών θέσεων. Οι τελευταίες, παρόλο που δεν συνιστώνται για τη συνήθη χρήση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε ειδικές συνθήκες (λ.χ. σε διαβητική κετοξέωση ή αφυδάτωση).

Βιβλιογραφία

Insulin administration. Diabetes Care 2004;27 Suppl 1:S106-9.